امیرالمومنین(علیه السلام): 

ألا و إنّ امامَکُم قَدِ اکتَفَی من دنیاهُ بمِطمرَیهِ و مِن طُعمِهِ بقُرصَیهِ، ألا و انّکُم لا تَقدِرونَ علی ذلکَ و لکن اعِیِنونی بوَرَعٍ و اجتهادٍ و عِفَّةِ و سَداد.

آگاه باشید که امام شما از دنیای خویش به دو جامه فرسوده و دو قرص نان کفایت کرده و رضایت داده است؛ البته شما توانایی چنین کاری را ندارید ولی با پرهیزکاری و تلاش فراوان و پاکدامنی و راستی مرا یاری دهید.

 مرحوم آقاى نجومى (رضوان اللَّه علیه)؛ عالم، فاضل، درس‌خوانده، زحمت‌کشیده، در عین حال یک قله‌ى هنرى و حقیقتاً یک هنرمند. بعد از انقلاب، قبل از دوره‌ى ریاست جمهورى، من یکى از سفرهائى که به کرمانشاه آمدم، منزل ایشان رفتم و کارهاى هنرى‌اش را از نزدیک دیدم. بعد هم پس از رحلت امام، ایشان یکى از کارهایش را براى من فرستاده بود. من از ایشان درخواست کردم که این حدیث شریف را: «من نصب نفسه للنّاس اماما فلیبدأ بتعلیم نفسه قبل تعلیم غیره» براى من بنویسید تا جلوى چشم من باشد؛ فراموش نکنیم وظیفه‌ى تعلیم خودمان را. ایشان با یک خط بسیار زیبائى نوشتند، من هم تابلو کردم و توى اتاق جلوى چشم من است. «من نصب نفسه للنّاس اماما فلیبدأ بتعلیم نفسه قبل تعلیم غیره»؛ اگر این تعلیم انجام گرفت، تعلیم غیر، آسان خواهد شد؛ مشکل کار ما این است.